اختلالات پردازش شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم، نسبتاً شایع است. علت (ها) ناشناخته است، اما برخی از تئوریها وجود دارند. یک نظریه معتقد است که هیپوکامپ مغز، که وظیفه پردازش اطلاعات شنوایی را بر عهده دارد، ممکن است در افراد مبتلا به اوتیسم “نابالغ” باشد.
به گفته محققان بیمارستان کودکان، احتمال دیگر این است که کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند به طور عادی میشنوند، اما نسبت به کودکان غیر اوتیسم، کندتر عمل میکنند.
در نظریه دیگری، محققان نوشتند که کودکان اوتیسم به صداهای خاصی توجه نمیکنند و توجه آنها به آهستگی تغییر مییابد. مشاهده جالب این پژوهشگران این بود که: کودکان اوتیسم در واقع صداهای عجیب و غریب را به صدای مادرشان ترجیح میدهند. درعین حال، آنها به موسیقی توجه بیشتری داشتند و آن را درک میکردند.
برای بررسی این سوال که آیا پردازش حسی در کودکان مبتلا به اوتیسم دچار اختلال شده است، مطالعه دیگری، پاسخ کودکان با اوتیسم را به صداهای گفتاری (مصوتها) در مقابل لحنهای موسیقی مقایسه کرد. نتیجه این شد که پردازش صدا و تبعیض صدا در کودکان اوتیسم طبیعی بوده است. با این حال، آنها به تغییرات در گفتار توجه نمیکردند.
هیچ فرآیند استانداردی برای تشخیص اختلال پردازش شنوایی وجود ندارد. قسمت اول این فرآیند شامل گرفتن یک تاریخچه کامل است.
این میتواند شامل ارزیابی علائم و زمان شروع آنها و همچنین بررسی اینکه آیا فاکتورهای خطر ابتلا به اختلال پردازش شنوایی را دارید یا خیر، باشد.
از آنجا که بیماریهای متعدد میتوانند شبیه به اختلال پردازش شنوایی باشند یا همراه با آن به وجود آیند، از روش چند رشتهای معمولاً برای تشخیص استفاده می شود.
این میتواند به ارائه دهنده خدمات مراقبتهای بهداشتی کمک کند تا علل احتمالی دیگر بیماری را رد کند.
در اینجا چند نمونه آورده شده است:
با استفاده از اطلاعاتی که تیم چند رشتهای از آزمایشاتی که انجام دادهاند، فراهم میکند، متخصص شنوایی مشکل را تشخیص میدهد.
برخی از نمونههای انواع تستهایی که ممکن است استفاده شوند شامل مواردی است که: