باید بر اساس نیازها و مشکلات خاص هر کودک تنظیم شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
شامل استفاده از روشهای آموزشی و رفتاری برای تقویت مهارتهای ارتباطی، اجتماعی، خودمدیریت، و مهارتهای عملکردی است. این مداخله میتواند شامل آموزش مهارتهای اجتماعی، تمرینات ارتباطی، تمرینات خودمدیریت و کنترل خشم و استفاده از تکنیکهای مدیریت رفتاری باشد.
در برخی موارد، استفاده از داروها میتواند برای کنترل برخی از علائم اوتیسم مفید باشد. مانند داروهای ضداضطراب، داروهای ضدافسردگی و داروهای دیگر که توسط یک پزشک متخصص تجویز میشوند.
برخی از افراد کودکان به اوتیسم مشکلات در زبان و ارتباط دارند. درمانهای گفتاردرمانی میتواند به بهبود مهارتهای زبانی، ارتباطی و افزایش تواناییهای گفتاری کمک کند.
برای کمک به کودک مبتلا به اوتیسم در مدرسه و محیط تحصیلی، برنامههای آموزشی و پشتیبانی تحصیلی و آموزشی میتواند به کسب مهارتهای تحصیلی، اجتماعی و خودمدیریتی کمک کند.
به علاوه از معالجههای فوق، پشتیبانی خانواده نیز یک جزء مهم از برنامه معالجه اوتیسم است. این شامل ارائه آموزشها و مشاورههایی برای اعضای خانواده کودک مبتلا به اوتیسم میشود تا بتوانند درک بهتری از وضعیت کودک مبتلا به اوتیسم خود و روشهای بهتری برای برخورد با نیازها و مشکلات او پیدا کنند. این پشتیبانی میتواند شامل آموزشها و مشاورهها در زمینه مهارتهای والدین، تعامل با کودک، مدیریت رفتاری، و استراتژیهای مدیریت استرس و اضطراب خانواده باشد.
برای معالجه اوتیسم، معمولاً تیمهای چند رشتهای که شامل متخصصین روانشناسی، گفتاردرمانی، تربیتبدنی، و پزشکی است، درگیر میشوند. این تیمها با همکاری و هماهنگی با خانواده و فرد مبتلا به اوتیسم، برنامههای معالجه یکپارچه و تنظیم میکنند.
محیط مناسب و مهیا کردن برای کودک مبتلا به اوتیسم نیز در برنامه معالجه اوتیسم بسیار مهم است. این امر شامل ایجاد یک محیط پیشبینیپذیر، با کمترین تحریکات مزاحم، ساده و منظم است که به کاهش تحریکات زیاد و تنشهای احتمالی کمک کند.
تمرینها و توانبخشیهای مختلف میتوانند به بهبود مهارتهای حرکتی، تواناییهای حسی و عصبی، و توان برای معالجه اوتیسم مفید باشند .